De laatste dagen

16 okt.

Er is regen voorspeld, dus gaan we na het ontbijt van 09:00 uur zo snel mogelijk op stap. We rijden vanuit Rye naar een parkeerplaats bij de vroegere (tot 1969) Quarantaine Inrichting op Point Nepean. We bekijken er een aantal gebouwen met uitleg over de totstandkoming van het hospitaal. In 1852 voer de Ticonderoga van Liverpool naar Port Phillip met 795 passagiers en kwam er aan op 22 December 1852. Aan boord waren onderweg door slechte hygiënische voorzieningen en een teveel aan passagiers besmettelijke ziektes uitgebroken, waaronder typhus, dysenterie en mazelen. Gedurende de reis van 3 maanden waren al 100 mensen (ouderen maar vooral veel kinderen) overleden, die in matrassen gewikkeld een zeemansgraf hadden gekregen. Bij aankomst op Point Nepean, de ingang vanaf Bass Strait (oceaan) naar Melbourne, werd het schip met og eens honderden zieken tegengehouden en werd in allerijl een hospitaal ingericht, waar de passagiers in quarantaine werden gehouden. Pas in 1980 is het als Quarantainehospitaal gesloten. Het terrein is van 1952 tot 1985 ook in gebruik geweest bij het Australische leger als opleidingsinstituut van de Officer Cadet School. In 1999 zijn de gebouwen nogmaals opengesteld en gebruikt voor de opvang van vluchtelingen uit Kosovo. De laatste parkeerplaats op het terrein van het Point Nepean Park biedt de gelegenheid om naar Fort Point Nepean te lopen. Het is een wandeling van 3 km maar gaat op en neer. Naarmate je dichter bij het einde van de landpunt komt en dus bij het werkelijke fort, kom je steeds meer bunkers, uitkijkposten en opstelplaatsen voor kanonnen tegen. Op Gun Emplacement 6 was plaats voor een gigantisch verzinkbaar kanon, dat hydraulisch uit de geschutskoepel omhoog werd getild voor het afvuren. De terugslag van het kanon zorgde ervoor, dat het kanon weer terugzakte in zijn beschermende omgeving van staal en beton. In 1914 is tijdens de eerste wereldoorlog vanaf deze plek het eerste schot afgevuurd door de Engelsen. Het diende een uitegvaren Duits schip tegen te houden en te laten terugkeren naar de haven van Melbourne. Het schot voor de boeg was voldoende voor de kapitein om rechtsomkeert te maken. Ook in WO-II is hiervandaan het eerste schot gelost door de Engelsen in naam van de geallieerden. Toen we terug wilden gaan wandelen, barstte er een noodweer los. Gelukkig kwam de pendelbus van het terrein net aangereden en had Annie haar Myki, de OV-chipkaart van PTV (Public Transport Victoria) bij de hand en stond er voldoende saldo op om twee keer af te tikken op de automaat. Onderweg richting Sorrento / Rye klaarde het weer iets op en besloten we Sorrento nader te verkennen. Even boven de plek, waar de veerboot vanuit Queenscliff aanlegt, bevindt zich het gerestaureerde perron van de voormalige stoomtram, die gasten van het schiereiland naar de hotels aan de andere zijde van de heuvelrug bracht. De lijn heeft bestaan van 1890 tot 1921. Al voor de Eerste Wereldoorlog kreeg de lijn het moeilijk door concurrentie van bus en (eigen) auto. Door de oorlog is het bestaan met een paar jaar verlengd. Boven het tramstation verheft zich het elegante Sorrento Hotel uit 1872. Andere interessante gebouwen zijn het oude postkantoor en een winkel, de 'Springer's Store uit 1896. Het bijzondere aan dit pand is, dat het nog steeds als warenhuis dienst doet. Na Sorrento willen we voor het eten nog een rondrit door de omgeving maken en de heuvelrug oversteken. Er zouden prachtige uitzichten te zien zijn. Toen we halverwege de eerste heuvel waren, bleek, dat de gevallen regen zich al in nevel en mist aan het omzetten was, dus keerden we maar terug naar Rye. Uitstekend gegeten bij een Italiaans restaurant Del Posto.

17 okt.

De laatste dag staat in het teken van Polperro Swim. Gisteren had het feest door zware zee op de Port Philip Bay niet door kunnen gaan maar konden we wel voor vandaag worden omgeboekt. 's Morgens na het ontbijt aan het reisblog gewerkt en om 11:00 uur vertrokken naar Sorrento, waar het bootje al klaar lag. Annie was zeker van plan het water in te gaan, ik zou me wel met foto's bemoeien. Het water was al 15 graden en volgens de begeleiders best wel lekker, mits voorzien van een neopreenpak. Annie worstelde zich er vol goede moed in en we vertrokken met mooi weer, niet super zonnig maar droog en weinig wind. De eerste richting, waar zeehonden en dolfijnen verwacht konden worden, bleek de verkeerde. Jess en Ben zagen al snel, dat de zeehonden richting de uitstroom van de baai naar de oceaan actiever werden, een teken, dat er vis te halen viel en dat trekt ook dolfijnen aan. Er werd rechtsomkeert gemaakt en koers gezet naar een soort muziektent midden in de baai. Deze stellage is opgebouwd met geld van jachteigenaren en jachthavens om de zeehonden een rustige plek te geven, nu er steeds meer kust wordt ingenomen door het toerisme. De zeehonden en dolfijnen vinden het een prima oplossing, er is veel stroming van de oceaan naar de baai en andersom, dus veel vers water met vis. De lijnen met boeien werden uitgezet voor de zwemmers. Zij konden zich bij vermoeidheid hieraan vastgrijpen, terwijl ze toch met snorkel onder water konden kijken naar de zeehonden en dolfijnen. Annie vond het een sublieme ervaring ondanks de kou. Intussen nam ik nog wat foto's van aalscholvers en jan van genten. Naast een boei voor de zeevaart lag een oude stoomketel weg te roesten vlak naast de vaargeul. Er kunnen schepen tot 19 meter diepgang door de baai naar Melbourne varen, de boeien geven de vaargeul aan en de schepen moeten niets van de route afwijken, want tussen de groene en rode boeien is het gegarandeerd 22 meter diep, vlak ernaast kan het 2 meter (on)diep zijn. Voor schepen met grotere diepgang dan 10 meter geldt een loodsplicht. De rode 'pilot'bootjes zie je dan ook regelmatig uitvaren vanuit Queenscliff om loodsen af te zetten of op te halen. Na afloop drinken we nog een koffie in Sorrento en genieten ons galgenmaal bij de Chinees in Rye. Het is mooi geweest, we kunnen zelf nog nauwelijks bevatten, wat we allemaal hebben gezien en meegemaakt. Morgen rijden we naar Melbourne, leveren de auto in en stappen aan boord van Cathay Pacific om via Hong-Kong terug te keren naar Amsterdam (gem. Weesp).