We zijn er...

10 september 2018

Alea Iacta Est. De reis vangt aan, als buurman ons op station Amsterdam-Weesp CS aflevert. Alles gaat voorspoedig, treinreis (20 minuten), drop-off baggage en wachttijd Schiphol (3 uur) en overtocht naar Hong-Kong (11 uur, 10 minuten), bagage hoefden we niet op te pikken (was doorgelabeld naar Cairns) en lopen naar hotel was een peulenschil (15 minuten, incl zoeken). De vlucht met Cathay Pacific was prima verzorgd in de Premium Economy en de weergoden waren de vlucht ook goed gezind. Ze hadden geen zin in knikkeren, dus was er weinig sprake van rollebollen en stuiteren. Onderweg moesten twee keer de gordels om maar had net zo goed niet nodig geweest. Als je op dertien kilometer hoogte vliegt, maakt een luchtzak van vijfentwintig meter echt niets uit, bovendien duurden beide perioden slechts een minuut of tien. 's Avonds labelden we onszelf door naar vlucht CX147 naar Cairns in het Beloofde Land.

11 september

Na de dag rust in Hong-Kong, waar we overdag uitrustten van de lange vlucht vanuit Weesp (Amsterdam-Schiphol Airport) en de relatief korte slotvlucht, kwamen we zo monter en fris aan, dat we niet gelijk doorgestoven zijn naar ons verblijf, het "Mai Tai Resort'. In plaats daarvan reden we met onze huurauto, een aardige Mitsubishi, naar Kuranda om de driehoek te doen van de Kuranda Scenic Railway dóór het regenwoud, een busshuttle náár en tocht mét de Kuranda Skyrail in gondels óver het regenwoud. Uitgeput maar zeer voldaan kwamen we om kwart over zes plaatselijke tijd aan bij Mai Tai Resort, waar een opgeluchte eigenaar André ons verwelkomde. In de communicatie tussen ons en TravelEssence was kennelijk iets misgegaan, wij waren toch aangemeld voor een vroege check-in, ergens tussen half acht en half negen. Alles is goed gekomen.

12 september

Ik had niet vergeten de wekker te zetten op mijn telefoontje maar wel vergeten de tijd nog twee uur vooruit te zetten (verschil tussen H-K en Australië). Om tien over acht vroeg Ansepansje vrij timide of ik de wekker wel gezet had. Ik zei van wel maar was ook al met het gevoel wakker geworden, dat de nacht dit keer wel erg lang duurde. Naast mij was intussen een gevecht uitgebroken tussen mijn telefoon en de wekker van het resort. In felle bewoordingen maakte mijn telefoon de wekker uit voor een achterlijke inboorling, waarop de telefoon rustig opmerkte, dat de telefoon zich niet zo op moest winden. De wekker vertelde, dat hij altijd gelijk had, als hij opgewonden was en dat bleek hij ook te zijn. Mijn telefoon vermande zich, bood met twee zachte piepjes zijn excuses aan, nadat hij zich door mij in het gareel had laten brengen. De dag besteedden wij in Port Douglas in het 'Wildlife Experience', het beviel ons uitstekend. Veel inheemse dieren in natuurlijke omgeving. Af en toe brak er een heftig gekrakeel uit tussen de diverse vogels, waarop wij beseften, dat het paartijd was, hier begint de lente. De lente is vroeg overigens, overdag is het al makkelijk 27 graden Celsius, wel goed uit te houden. Na het park drie oude dingen bekeken in Port Douglas: de oude vuurtoren, het voormalige gerechtsgebouw en een oude kerk uit 1915. Het gerechtsgebouw heeft een roemrijk verleden: ooit is er één vrouw ter dood veroordeeld wegens moord. Kortom: behalve voor het experience center hoef je niet naar Port Douglas, Almelo volstaat evengoed en is absoluut goedkoper! Met deze scherpe Hollandsche opmerking besluit ik deze bijdrage. Morgen lokt een dag in de jungle met Aaron van WalkerAdventures, we gaan onder andere op jacht met oude technieken op pijlstaartroggen, krijgen les in het overleven in de wildernis en vragen ons af of we het zullen overleven (hopelijk wel maar anders 'Morituri Te Salutant').

Annie en Frits